In het voorjaar van 1871 legt de 16-jarige Arthur Rimbaud in twee brieven, de zogenaamde Zienersbrieven, zijn opvattingen over het dichterschap vast: Achter de banale wereld van alledag gaat een andere, nog ongekende werkelijkheid schuil. Het middel om tot deze werkelijkheid van volmaakte geestelijke vrijheid te komen is de poëzie; een poëzie die niet langer uitdrukking is van het eigen ik maar voertuig om tot deze ongekende werkelijkheid door te dringen. Hiertoe dient de dichter zichzelf tot ziener te maken. Read more →